Koen schreef een mooi verslag bij elkaar over deze kampioenschappen en dat kan je hier lezen: (de bijhorende filmpjes staan op de Facebookpagina van de club)
Na de aanhoudende miserie met mijn rug en het het opgekapte seizoen door Corona ben ik zonder verwachtingen richting Inzell getrokken. De laatste weken ging het terug beter en heb ik de draad weer kunnen oppikken. Tijdens de voorbereidende twee trainingsdagen ging het behoorlijk goed. Ik heb mezelf niet overzet maar heb er toch telkens een stevig interval in gestoken.
Tijdens de training heb ik ook mijn tegenstander Matthias Nägeli ontmoet en hebben we samen getraind. Een toffe Zwitserse kerel.
Op de eerste wedstrijd dag op de 500m werd ik toevallig uitgeloot tegen Matthias. Ik had al eens zijn resultaten nagetrokken en wist dat ik op de 500m normaal gezien toch wat sterker was. Het uitgelezen moment om dat eens te testen. Na mijzelf wat mentaal opgepompt te hebben mocht ik gaan klaar staan achter de blauwe lijn in de buitenbaan… Go to the start … Ik kap mijn hiel stevig in het ijs en zet mij klaar Ready? … Ik zak in, gewicht vooraan op mijn linker been, achterste voet gekanteld op 45° voor maximale grip … Het startschot klinkt en we zijn onmiddellijk hard weg. Mijn oren op scherp om te luisteren of ik Matthias achter mij kan laten. Hij verliest wat terrein, maar ik voel zijn adem in mijn nek. We knallen door de bocht en ik ga als eerste naar de wissel. Ik heb voorrang, maar in de strijd ben ik niet zeker of ik voorrang heb, hoe ver ik voor lig en of ik niet hinder. Daardoor steek ik geleidelijk door richting de binnenbocht met het risico hem perfect uit de wind te zetten. Door de hoge snelheid probeer ik de bocht van buiten naar binnen aan te snijden, maar het gebrek aan ijstijd en wedstrijduren eist op dat moment zijn tol. Door de hoge zijwaartse druk lukt het mij niet om de bocht aan te snijden en moet ik worstelen om mijn balans genoeg voorop te houden om niet achterover te vallen en tegelijkertijd toch genoeg de bocht aanvallen om niet door de lijn met de buitenbocht te gaan en niet in de blokjes terecht te komen. Mijn snelheid zakt, ik hoor Matthias dichter komen en weet dat hij op het laatste rechte eind sneller zal zijn als ik. Tanden op elkaar en alle agressie bundelen om door te knallen tot over de finish lijn! Oef, Matthias kunnen kloppen, maar met amper 3 tiende seconde voorsprong. Ondanks mijn ondermaatse laatste bocht toch nog een vierde plaats op de 500m met slechts een kleine achterstand op nummers 2 en 3. Die had ik kunnen voor blijven…
Op de 1000m weet ik dat Matthias sterker is, veel sterker. Het doel is dus het verlies tot een minimum te beperken. Doe ik een keiharde start met het risico mij op te blazen op 600m of doe ik een stevige start met wat marge zodat ik het langer vol houd? Gezien de sterke positie van Matthias kies ik voor alles of niets. Een keiharde start dus. We worden de wedstrijdbaan ingeroepen en ik maak mij klaar in de binnenbaan. Het eerste paar rijd weg, dus het is aan ons. Go to the start… Ik ga klaar staan op de linker helft van het vak want ik wil onmiddellijk de bocht aan de binnenkant inknallen… Ready … Start … Opnieuw heel goed weg en ik probeer bij de eerste sprongen het tempo heel hoog te leggen voor maximale acceleratie. Bij het uitkomen van de eerste bocht even de voet van het gaspedaal en puur de snelheid gebruiken om technisch door het rechte eind te vlammen, de volgende bocht komt er aan en die knallen we weer vol in. Op naar de wissel. Ik hoor dat mijn tegenstander ver genoeg achter ligt om ongehinderd de wissel naar buiten te kunnen maken. De volgende bocht komt er aan en ik probeer die kort aan te snijden. Ik weet dat het straks pijn gaat beginnen doen en om die pijn nog wat uit te stellen ga ik door de bocht aan 95%. Ik voel de tegenstander met rasse schreden aan komen. Op het rechte eind gaat hij mij voorbij en ik zet alles op alles om na de buitenbocht op de wissel nog in zijn zog te kunnen kruipen, maar het verschil is te groot. Bij het uitkomen van de bocht neem het lactaat het over. Mijn benen verdragen de diepe houding stilaan niet meer en de slagen worden korter, sloom en minder krachtig. De laatste bocht is een binnenbocht. Ik roep het uit bij het vechten tegen de verzuring en de neerwaartse druk op mijn benen. Nu het tempo nog even omhoog en kwaad maken voor de laatste 50m. Aaaaw, we zijn er, oef…
Even later is het de beurt aan Matthias. Vol spanning wacht ik de eindtijd af. BAM! Meer dan 4 seconden sneller. Het is duidelijk. Dit kan ik met de 500m nooit ophalen. Ik wens Matthias proficiat met zijn zeer verdienstelijke tijd.
De tweede dag breekt aan. Ik ben vastberaden om beter te doen dan gisteren. Vandaag eindig ik op de 500m met een buitenbocht, die race moet en zal perfect verlopen! Na even rustig opgewarmd te hebben worden we naar de start geroepen. Dit is waar ik nog punten kan pakken. Ik ga in de binnenbaan staan, ook weer klaar om onmiddellijk die binnenbocht aan te vallen. Het eerste paar vertrekt. Ik pomp mij mentaal even op. Go to the start … twee keer kappen in het ijs om stevig en goed uitgelijnd te staan … Ready … Start … Direct keihard op het gaspedaal, tempo zeer hoog, onmiddellijk inzakken en hop naar die bocht! In de bocht kort op de blokjes en beide armen vol mee zwaaien. Bij het uitkomen van de bocht doorknallen, tempo hoog houden, aggressief afzetten! De tegenstander is nergens te horen. Komaan vol die buitenbocht in, nu gaan we het verschil maken! Hop tempo hoog, roepen! Haal verdomme alles eruit wat er in zit! Perfect door de bocht, nu vlammen naar die eindstreep, komaan! Tempo hoog houden, stampen met de afzet, komaan gaaaan verdomme! BAM! Net geen halve seconde sneller dan gisteren. Daar zie godverdomme! Zo moet dat!
Ik weet dat ik met deze eindtijd wel weer wat heb goedgemaakt. Met spanning wacht ik de eindtijd van Matthias af. Hij zit samen in de race met Jeroen. Een klasse sprinter. Matthias finisht uiteindelijk 3 honderdste seconde sneller dan gisteren. Yes, ik heb weer wat tijd goedgemaakt! Matthias zit in de laatste rit tegen Bart dus ik weet dat hij mogelijk sneller zal rijden dan gisteren met een haas als Bart.
Op naar de laatste 1000m van dit kampioenschap. Ik mag starten aan de zijde van Jan. Perfect. Spanning tot het einde verzekerd. Ik moet Jan zo lang mogelijk achter mij zien te houden. Ik start in de buitenbaan. Het plan is ongewijzigd. Keihard accelereren van bij de start en proberen doorbijten tot het einde. Go to the start … Ready? … Start! Opnieuw probeer ik het tempo zeer hoog te leggen om zo snel mogelijk de snelheid op te voeren en zo meer buitenwaartse druk te hebben bij het ingaan van de lange buitenbocht. Hop, hop, hop, hou het tempo hoog in die bocht! Dankzij de hoge snelheid kan ik de benen weer even wat rust geven door zeer technisch op het rechte eind te rijden, dan weer vol die bocht in. Ik hoor Jan op de wissel aansluiten zet zet hem even uit de wind. Dan weer vol die binnenbocht in en proberen Jan zo lang mogelijk achter mij te houden. Op het volgende recht stuk ligt Jan nog steeds achter. Ik heb nog 1 binnenbocht te gaan daar kan ik de voorsprong nog zoveel mogelijk proberen behouden! Opnieuw ga ik de kruising in met Jan op mijn hielen. Het lactaat dwingt mij opnieuw hoger te gaan zitten. Ik voel de kracht wegebben, maar de laatste bocht is gelukkig een buitenbocht, dus ietsje zachter voor de benen. Jan haalt mij via de binnenbocht in. Ik kan niet harder, probeer zo veel mogelijk bij te blijven en schreeuw nog even Komaan Jan! Daar is de finish! Ik kijk op het bord. Net geen 3 tiende seconde sneller dan gisteren. Ik ben blij sneller te zijn dan gisteren, maar weet ook dat de strijd is gestreden.
In de laatste rit van de wedstrijd staat Matthias tegen Bart. Bart is de absolute klasbak van het toernooi. Het gaat opnieuw hard. Keihard! Ik moedig om beurten Bart en Matthias aan. Met een brede lach op mijn gezicht zie ik Matthias over de streep rijden. Ook hij is weer eens 12 hondersten sneller dan gisteren. Fantastisch! Bij het uitrijden gegeven we elkaar een high five. Het was een geweldige strijd met een zeer verdiende winnaar. Achteraf hebben we elkaar nog eens gefeliciteerd. Ik heb weer kennis kunnen maken met een fantastische collega schaatser. De afsluiter van alweer een prachtig toernooi. (Koen)